Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 ήταν η πρώτη χρονιά που η πάλη μπήκε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα για τις γυναίκες. Ήταν και η χρονιά που γιορτάσαμε μία Ολυμπιονίκη σε αυτό το άθλημα που τόσο ελληνικό και ιστορικό είναι. Η Βούλα Ζυγούρη 4η Ολυμπιονίκης στην Αθήνα, με πολλές διακρίσεις (6η σε Παγκόσμιο, 2η Μεσογειονίκης, 6η σε Πανευρωπαϊκό) μας έκανε την τιμή και μίλησε μαζί μας, μας εξήγησε πως μόνο χάσιμο θα είναι για τους Ολυμπιακούς η εξοστράκιση της πάλης, ποιές θα είναι οι επόμενες κινήσεις αλλά μας μίλησε και για τον Εθελοντισμό και τις δράσεις που κάνουν οι Ολυμπιονίκες για την ανάπτυξη του αθλητισμού.
Ο λόγος της μεστός και με επιχειρήματα δεν μπορεί παρά μόνο να μας πείσει ότι ο πρωταθλητισμός πηγάζει πρώτα από το μυαλό.
– Είσαι μία αθλήτρια με πολλές διακρίσεις. Πότε θα σε ξαναδούμε στην παλαίστρα;
Επί του παρόντος, ασχολούμαι με την αποκατάσταση ενός αρκετά σοβαρού τραυματισμού που είχα πριν μερικούς μήνες στο γόνατο. Ο προγραμματισμός των επόμενων αγωνιστικών μου υποχρεώσεων θα εξαρτηθεί ως επί το πλείστον από την πορεία της αποκατάστασης.
– Η πάλη, που είναι το άθλημά σου και έχει χαρίσει στην Ελλάδα πολλά μετάλλια, προτείνεται να βγει από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Ποια η άποψή σου για αυτό;
Είναι ολοφάνερο πως σήμερα η ΔΟΕ δεν έχει τη γνώση να διαχειριστεί ορθά και προς το δικό της όφελος το ίδιο το αντικείμενό της! Τα αθλήματα σε αυτή την περίπτωση. Μόνο να χάσει έχει η διοργάνωση αν οριστικοποιηθεί μια τέτοια απόφαση. Τόσο σε κύρος όσο και σε αξιοπιστία. Για να μην αναφερθούμε στο μέγεθος των αντιδράσεων από μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος – στις οποίες η χώρα μας δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται.
Σε περίπτωση που η πρόταση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δ.Ο.Ε. δεν ανατραπεί, το Ολυμπιακό Κίνημα θα στερηθεί το σημαντικότερο από τα σύμβολά του. Η πάλη είναι συνώνυμη του ¨Ευ Αγωνίζεσθαι¨, μιας και δεν αποσκοπεί στην εξόντωση του αντιπάλου ή την καταστροφή του αλλά στην επικράτηση έναντι αυτού! Οι παραλληλισμοί με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και τις σύγχρονες παιδαγωγικές αρχές είναι εξόφθαλμοι!
Μου είναι δύσκολο να κατανοήσω υπό ποιο σκεπτικό είναι λογικό ένας επίσημος φορέας, από την μια μεριά να ευαγγελίζεται το πνεύμα του Ολυμπισμού (το ευ αγωνίζεσθαι) σε ολόκληρο το αθλητικό γίγνεσθαι και από την άλλη να καταργεί τα λίγα ζωντανά σύμβολά που ο ίδιος διαθέτει ως όπλα, για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Δεν αντιλαμβάνομαι επίσης τι νόημα θα έχει (ακόμα και για το σύγχρονο μάρκετινγκ) να ζητηθεί από τη χώρα μας – όπως κάθε φορά άλλωστε από την αναβίωση του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων –, να παραχωρήσει την άδειά της ώστε να γίνει η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας από το χώρο όπου η πάλη για πρώτη φορά εμφανίστηκε ως άθλημα το … 708 πΧ. Από την παλαίστρα της Αρχαίας Ολυμπίας!
Εφόσον η πάλη καταργηθεί από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα, γεννάται και το ερώτημα αν η ΔΟΕ προβεί και στην τροποποίηση του … Ολυμπιακού Ύμνου, μιας και το άθλημα είναι ένα εκ των τριών που αναφέρονται σε αυτόν!
– Τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτή η κίνηση στο άθλημα;
Μόνο αρνητικές συνέπειες βλέπω σε μια τόσο άστοχη και απερίσκεπτη κίνηση. Θα αφορούν και τα δύο μέρη. Τόσο το άθλημα όσο και το Ολυμπιακό Κίνημα.
Όμως το δεύτερο θα υποστεί σοβαρότερο πλήγμα από το πρώτο. Γιατί η πάλη ως άθλημα είναι ταυτόσημη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Αντικατοπτρίζει την αέναη προσπάθειά μας να επιβιώσουμε αλλά και να κυριαρχήσουμε στο χώρο και το χρόνο. Όσο υπάρχουν άνθρωποι απλά θα υπάρχει και πάλη! Πρόκειται για … φυσική αντίδραση! Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρη αν ο σύγχρονος Ολυμπισμός καταφέρει να ξεφύγει από την αυτο-καταστροφικότητά του. Είναι ευνόητο πως όσο τα αθλήματα που εμπεριέχουν του ¨άθλο¨ καταργούνται και αντικαθίστανται από ¨παιγνιώδους μορφής¨ αθλήματα τόσο ο Ολυμπισμός θα φθίνει!
Αναμφίβολα, η έξοδος από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα, θα επιφέρει περεταίρω μειώσεις στην ήδη πολύ περιορισμένη χρηματοδότηση του αθλήματος στη χώρα μας. Ας ελπίσουμε πως η πολιτεία θα διακρίνει το μέγεθος του Εθνικού Συμφέροντός μας στο άθλημα και θα σταθεί αρωγός του εφόσον τελικά η ΔΟΕ δεν φανεί αντάξια των περιστάσεων.
– Αν αυτό συμβεί, τι ενέργειες, πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουν από την Ομοσπονδία (διεθνή και Ελληνική) ώστε το άθλημα να συνεχίσει να είναι εξελίσσεται;
Αν τελικά δεν επικρατήσει η λογική, θεωρώ ότι την επόμενη ακριβώς ώρα πρέπει και ξεκινήσει η εκστρατεία για την επανένταξη του αθλήματος στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Αναφέρω ότι ήδη από εχθές, ο από το 2002 πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας της πάλης (FILA) κος Raphael Martinetti ανακοίνωσε την παραίτησή του με το σκεπτικό ότι η αλλαγή ηγεσίας είναι πλέον προς το συμφέρον του αθλήματος.
Όσον αφορά την Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης (ΕΟΦΠ), θα είναι μονόδρομος για αυτήν να συντάξει όλες τις δυνάμεις της στην κατεύθυνση της επανένταξης. Είναι γεγονός ότι η χώρα μας, αν και δεν συμπεριλαμβάνεται στις ¨μεγάλες δυνάμεις¨ του αθλήματος, πάντα είχε εκπροσώπηση στις σημαντικές διοργανώσεις και εξαιρετικά για το ¨μέγεθός της¨ αποτελέσματα, μεγάλο μέρος των οποίων οφείλεται στην κουλτούρα και τη φιλοσοφία μας. Δεδομένων αυτών, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα αποκατασταθεί η ισορροπία.
– Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση την ελληνική πάλη (προγραμματισμός, συμμετοχές…)
Η πάλη ως κομμάτι του αθλητισμού και του πολιτισμού αποτελεί μέρος της κοινωνίας και εξαρτάται άμεσα από την ευημερία της. Θα ήταν παράλογο να μην έχει επηρεαστεί από αυτή και να μην την έχει ακολουθήσει στην δύσκολη πορεία της. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της κατάκτησης πρόκρισης στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου από μόνο δύο αθλητές εξαιτίας κυρίως της έλλειψης κονδυλίων για προετοιμασία ανάλογη ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Την φετινή χρονιά, τα πράγματα φαίνονται πολύ δυσκολότερα στον τομέα της χρηματοδότησης. Οι αθλητές μας βεβαίως θα ¨υπερβάλουν εαυτόν¨ ώστε εκπροσωπήσουν τη χώρα μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αναπληρώσουν όσα ¨κενά¨ μπορούν να καλυφθούν, όπως άλλωστε κάθε φορά κάνουν. Δεν είναι όμως συνετό να τα θεωρούμε ότι το σθένος και η επιμονή τους μπορεί να αντικαταστήσει την υλικοτεχνική υποδομή και την συμμετοχή σε διεθνής διοργανώσεις προετοιμασίας, λύνοντας κάθε πρόβλημα του αθλητισμού.
– Έχουμε δει ότι είσαι πολύ ενεργή σε κοινωνικά θέματα και ασχολείσαι με τον εθελοντισμό. Θέλεις να μας μιλήσεις για αυτή σου τη δραστηριότητα
Πιστεύω ότι τα κοινωνικά θέματα αξίζουν την προσοχή του καθενός μας. Είναι ζητήματα που μας αγγίζουν όλους, ανεξαρτήτως τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Απατάται όποιος νομίζει ότι ορισμένα πράγματα δεν θιγούν άμεσα το άτομό του άρα είναι χάσιμο χρόνου να καταπιαστεί μαζί τους. Αργά ή γρήγορα, τα ίδια αυτά προβλήματα ή οι συνέπειές τους θα ¨χτυπήσουν και τη δική του πόρτα¨ διογκωμένα και φυσικά εξαιρετικά δυσεπίλυτα.
Ιδιαίτερα σήμερα ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι ελλείψεις και οι αυξανόμενες ανάγκες, καθιστούν επιβεβλημένη την ενεργό συμμετοχή των πολιτών της χώρα μας για την βελτίωση της καθημερινότητας. Πλέον είναι υπόθεση και τρόπος ζωής όλων μας να προσφέρουμε μέρος του χρόνου μας για το σύνολο. Άλλωστε όσο περισσότερο βελτιώσουμε την κοινωνία που ζούμε τόσο περισσότερα θα μας ¨ανταποδώσει¨ σε δεύτερο χρόνο.
Είναι μια καλή ευκαιρία να ξανακάνουμε την κοινωνία ¨δική μας υπόθεση¨. Να δράσουμε πάνω στα προβλήματα και να ξαναδώσουμε στη λέξη πολίτης λίγη από την σημασία που με την κλασική έννοια του όρου είχε: Του ενεργού πολίτη που ασχολούνταν χωρίς ανταλλάγματα – εθελοντικά δηλαδή -, με τις υποθέσεις της ¨Πόλης¨ του όντας ο κεντρικός πυλώνας μιας ακμάζουσας δημοκρατίας. Ποια κοινωνία άραγε θέλουμε να έχουμε; Μια κοινωνία υπηκόων ή μια κοινωνία δρώντων πολιτών;
Αν κοιτάξουμε και λίγο πιο πίσω ίσως θυμηθούμε τον πρώτο ανιδιοτελή εθελοντή, σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο. Δεν ήταν άλλος από τον Προμηθέα. Τον τιτάνας που έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς, την έδωσε στους ανθρώπους και μαζί τους χάρισε τη γνώση και τις τέχνες.
Ο εθελοντισμός λοιπόν συνιστά μια εξαιρετικά επιμορφωτική λειτουργία που ενδυναμώνει την κοινωνική αλληλεγγύη, ενισχύει την ενεργό συμμετοχή και τη συνύπαρξη, βελτιώνοντας το περιεχόμενο της ζωή μας. Οι δράσεις του διαχέονται στο περιβάλλον του χωρίς φραγμούς και περιορισμούς. Ο εθελοντής βάζει τον εαυτό του στη θέση του συνανθρώπου του και «παίρνει» «προσφέροντας». Προσφέροντας οικονομική βοήθεια, ένα καλό λόγο, λίγο από το χρόνο του, τη γνώση και την εμπειρία του συχνά, κάθε είδους συμπαράσταση, προσφέροντας εν τέλει λίγη αγάπη.
Ο ίδιος ο εθελοντής έχει την ευκαιρία να αποτελέσει μέρος μιας δυναμικής ομάδας ανθρώπων και να λάβει την ικανοποίηση ότι συνεισφέρει στην άμεση βελτίωση της ζωής τόσο των συνανθρώπων του όσο και της δικής του. Να συνειδητοποιήσει στην πράξη ότι η ευημερία και η ευτυχία των γύρω του έχει θετικό αντίκτυπο και στη δική του ζωή. Παύει να είναι παθητικός δέκτης και μαθαίνει να επιδρά καταλυτικά στα πράγματα.
– Το πρόγραμμα του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών τι ακριβώς κάνει, πού αποσκοπεί;
Η δράση «Κοινωνική Ανταποδοτικότητα» έχει ξεκινήσει από το σύλλογό μας, το Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών (ΣΕΟ) το τελευταίο χρονικό διάστημα σε όλη την Ελλάδα. Σκοπός του προγράμματος αυτού είναι η σύμπραξη του ΣΕΟ με τις τοπικές κοινωνίες και φορείς από τους οποίους προσκαλείται, προκειμένου τα μέλη του να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση σοβαρών κοινωνικών φαινομένων καθώς και στην προαγωγή του αθλητισμού και της υγείας, τόσο στη νεολαία όσο και στον ενήλικο πληθυσμό.
Έτσι έχουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε ανταποδοτικά στην κοινωνία που ουσιαστικά μας δημιούργησε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, αποδέχεστε τους όρους χρήσης.ΕντάξειΌροι χρήσης
