Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Εθνικής Πλατφόρμας Αθλητικής Ακεραιότητας και της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας (ΕΘΝ.Ο.Α.), για την αντιμετώπιση της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων

📍Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Εθνικής Πλατφόρμας Αθλητικής Ακεραιότητας και της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας (ΕΘΝ.Ο.Α.), για την αντιμετώπιση της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων, υπέγραψαν σήμερα στο Υφυπουργείο Αθλητισμού ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού και πρόεδρος της Ε.Π.ΑΘΛ.Α., Γιώργος Μαυρωτάς με τον πρόεδρο της ΕΘΝ.Ο.Α. Γιώργος Ι. Αλικάκος, παρουσία του αντιπροέδρου Ηλία Δαλαϊνα.
📍Σκοπός του μνημονίου συνεργασίας είναι η ανάπτυξη κοινών δράσεων για την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των νέων παιδιών στις αρχές των Ολυμπιακών Ιδεωδών και του «Ευ Αγωνίζεσθαι», που αποτελούν και βασική αποστολή της ΕΘΝ.ΟΑ ώστε να συμβάλουν στην καταπολέμηση του φαινομένου της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων.
🔵Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ΓΓΑ και προέδρου της Ε.Π.ΑΘΛΑ. Γιώργου Μαυρωτά: «Ακρογωνιαίος λίθος των προσπαθειών της Ε.ΠΑΘΛ.Α. για την αντιμετώπιση της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων είναι η εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση. Στο πλαίσιο αυτό η ΕΘΝ.Ο.Α. έχει αναπτύξει σημαντικές ανάλογες δράσεις και γι’ αυτό πιστεύω ότι οι συνέργειες που θα αναπτυχθούν θα συμβάλουν στη διάδοση του αθλητισμού που στηρίζεται σε αξίες, στις νέες γενιές και ειδικά στις μικρές ηλικίες, που είναι και η ομάδα στόχος της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας».
🟢Ο κ. Αλικάκος από την πλευρά του δήλωσε ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας και δεσμεύτηκε ότι η ΕΘΝ.Ο.Α. θα συμβάλει από την πλευρά της με στόχο την καταπολέμηση της χειραγώγησης των αθλητικών αγώνων. «Είμαι ευτυχής με τη συμφωνία που υπογράψαμε με τον γενικό γραμματέα αθλητισμού τον κ. Μαυρωτά, διότι ηγείται μια επιτροπής η οποία είναι πρωτόγνωρη για την Ελλάδα και πιστεύω ότι θα φέρει σημαντικά αποτελέσματα. Εμείς από την πλευρά μας θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε και όπου μπορούμε».
🟡Στην υπογραφή του μνημονίου παρέστησαν ακόμη η Voula Zygouri B (μέλος της ΕΘΝ.Ο.Α.), η Άγη Κασούμη (μέλος της ομάδας Εκπαίδευσης και Ευαισθητοποίησης της Ε.Π.ΑΘΛ.Α.), η Denise Panagopoulou (διευθύντρια της ΕΘΝ.Ο.Α) και ο Βασίλης Κεραμάρης (νομικός, συντονιστής της ομάδας Αξιολόγησης Αναφορών της Ε.Π.ΑΘΛ.Α.).

Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών – Βούλα Ζυγούρη – Δράση Κατά της Ενδοσχολικής Βίας στο Ολυμπιακό Μουσείο Μαραθώνα

Η Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της Πάλης και Πρόεδρος του συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών κα Βούλα Ζυγούρη υποδέχτηκε σήμερα στο Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου μαθητές από το 1ο Γυμνάσιο Νέας Μάκρης. Οι μαθητές του δήμου μας αρχικά ξεναγήθηκαν στο Μουσείο και στην συνέχεια συνομίλησαν με την κα Ζυγούρη για το πολύ επίκαιρο φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας και τον ρόλο του αθλητισμού σε αυτό.
Το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου ευχαριστεί θερμά την κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια κα Ζυγούρη για την μακρόχρονη συνεργασία και τον σύλλογο καθηγητών του 1ο Γυμνασίου Ν. Μάκρης που αποφάσισε να διοργανώσει σειρά επισκέψεων ώστε και οι 400 περίπου μαθητές του σχολείου να γνωρίσουν το μοναδικό Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου.

Πάλη, κάτι παραπάνω από ένα άθλημα

   

Μπήκα πολύ μικρή στον αθλητισμό, πριν καν τα πέντε μου χρόνια, δεν θυμάμαι και πολλά, η πρώτη μου μνήμη είναι να προσπαθώ να δέσω τα κορδόνια μου!

Ο αθλητής δεν είναι αυτός που αγαπάει το άθλημα, είναι αυτός που αγαπάει τον άθλο του, το κατόρθωμά του, αυτό που καταφέρνει είναι αυτό που αγαπά. Αν δεν το καταφέρνει, φυσικά και δεν το αγαπά.

Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω την πάλη, δεν υπήρχε καμία διέξοδος για τις γυναίκες, δεν ήταν Ολυμπιακό άθλημα, μπορεί να μην ήταν καν και άθλημα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.

Το έκανα, γιατί με έπαιρνε ο μπαμπάς μου μαζί του. Ήταν παλαιστής και με έπαιρνε μαζί του στην προπόνηση. Κι άλλοι πατεράδες έφερναν τα παιδιά τους στην προπόνηση και μας έδειχναν πράγματα, μια φορά την εβδομάδα μάλιστα ο καθένας έκανε τον “φύλακα” των παιδιών, τον “παιδονόμο”.

Ο πατέρας μου θεωρούσε ότι ήταν ένα καλό άθλημα για να ξεκινήσει κάποιος, όχι μόνο για να αθλείται αλλά και για να αποκτά κοινωνικές δεξιότητες, να έρχεται σε επαφή με το πώς θα είναι η κοινωνία αργότερα.

Η πάλη είναι ουσιαστικά ένας αντικατοπτρισμός της κοινωνίας μας, δεν είναι ένα παραδοσιακό άθλημα που εφευρέθηκε κάποια στιγμή, όπως για παράδειγμα το μπάσκετ, το οποίο το εφηύρε ο Τζέιμς Νάισμιθ, ένας καθηγητής σε κολέγιο της Αμερικής, για να παίζουν τα παιδιά.

Η πάλη δεν έχει αρχή και τέλος, χάνεται στον χώρο και τον χρόνο, είναι ο αντικατοπτρισμός της προσπάθειας του ανθρώπου να κυριαρχήσει πάνω τους.

Ο άνθρωπος τρέχει ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημά του και παλεύει με αυτό, όταν τελικά δεν μπορεί να το αποφύγει.

Η πάλη έχει κυρίως συμβολισμούς για τη ζωή, έχω καταλήξει πως δεν είναι άθλημα, είναι κοινωνιολογική προσέγγιση της ζωής μας.

Στην παλαίστρα έχεις έναν κόκκινο κύκλο γύρω-γύρω, τον κύκλο της κοινωνικής μας οριοθέτησης για παράδειγμα, και όλες τις κινήσεις πρέπει να τις κάνεις “κατά μέσα”, γιατί, όταν τις κάνεις “κατά έξω”, έξω από το κοινωνικό σύνολο, αμείβεται ο αντίπαλος.

Έχεις τον προπονητή δίπλα, τον βοηθό σου, ο οποίος σου δίνει οδηγίες την ώρα του αθλήματος. Ακολουθώντας τες, καμιά φορά μπορεί να σου βγουν σε κακό, όπως γίνεται στη ζωή μας, εμείς δηλαδή μπορεί να δεχτούμε βοήθεια, αλλά είμαστε και υπεύθυνοι για τις επιλογές μας.

Ο αγώνας δεν σταματάει, θέλεις να υπερνικήσεις έναν αντίπαλο που θέλει να σου κάνει και αυτός το ίδιο. Βέβαια έχεις έξι λεπτά για να το κάνεις, θα μπορούσες να έχεις και μια ζωή, αλλά δεν θα ήταν… δόκιμο για τους αγώνες.

Αλλά, όσο κι αν χάνεις, αν καταφέρεις και τον ακινητοποιήσεις με την πλάτη στο έδαφος, όποια στιγμή και αν είναι αυτή, κερδίζεις, όπως και πάλι γίνεται με τις καταστάσεις στη ζωή μας, μπορεί να νομίζεις ότι σε υπερνικούν, αλλά, όποια στιγμή “ακινητοποιήσεις”, κέρδισες.

Το μόνο που σε “χαλάει” στην πάλη είναι το αδιέξοδο, να νομίζεις ότι είσαι σε αδιέξοδο, όπως και στη ζωή.

Επίσης, ο καλός σωματότυπος θα σου χρειαστεί, γιατί, ό,τι και αν συμβεί, χρειάζονται δύναμη, ταχύτητα και αντοχή.

Αλλά όλα αυτά, όπως έρχονται, έτσι και παρέρχονται, εκτός από τις προσαρμογές που έχεις κάνει εσύ στο διανοητικό σου σύστημα και στον εγκέφαλό σου.

Πρόκειται λοιπόν μια κατάσταση απόκτησης κοινωνικών δεξιοτήτων

Στα 12-13 μου, όταν δεν είχε αγώνες πάλης, άρχισα να δοκιμάζω άλλα αθλήματα, με πρώτο σταθμό την ενόργανη.

Εκεί με πήγε ο πατέρας μου, καθώς μεγάλο κομμάτι από την προπόνηση της πάλης έχει ως στόχο την ευκινησία και την ευλυγισία. Κάνεις ροντάτφλικσάλτα, αλλά, όταν αυτά τα μαθαίνεις από τους προπονητές της πάλης, δεν τα μαθαίνεις πολύ καλά, με αποτέλεσμα να υπάρχει πιθανότητα να χτυπήσεις, πράγμα που δεν είναι καλό για τη μετέπειτα εξέλιξή σου.

Βέβαια, ο σωματότυπός μου δεν βοηθούσε για να μείνω στην ενόργανη, γιατί είμαι εκτομορφική, έχω μεγάλα άκρα, και δεν με ευνοούσε.

Δεν κατέβηκα ποτέ σε αγώνες, μόνο προπόνηση.

Ωστόσο, στον στίβο, ο οποίος ακολούθησε, έχω συμμετάσχει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα συνθέτων και στα απλά αγωνίσματα στον κλειστό.μου άρεσαν πολύ τα εμπόδια και τα άλματα.

Και μετά ήρθε το τζούντοξεκίνησα λίγο περίεργα, αδερφός συναθλητή έκανε τζούντο και οι λαβές εκείνον τον καιρό ήταν περίπου οι ίδιες.

Το τζούντο με την πάλη είναι πολύ συναφή, είναι στην ουσία ένα πάλεμα, φορώντας ένα ένδυμα. Είναι ίδιο με τη νοοτροπία του λαού που το γέννησεστην Ιαπωνία ήταν απαράδεκτο να παλεύεις γυμνός, αντίθετα με τον δικό μας αρχαίο κόσμο που ήταν απαράδεκτο να παλεύεις ντυμένοςμαγιό φοράμε πλέον, γιατί είναι κοντινότερο στο… τίποτα.

Μάλιστα, δυο-τρεις φορές μπήκα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα τζούντο με καλά αποτελέσματα.

Όλη αυτή η παρένθεση έκλεισε στα 18 μου.

Έπαιξα μπάσκετ για ένα διάστημα, περίπου δυο χρόνια, στο Παλαιό Φάληρο, μετά ξαναήρθε ο στίβος στη ζωή μου με το τριπλούν, μέχρι που είχα έναν άσχημο τραυματισμό.

Όταν ορθοπόδησα, ξαναμπήκα στην πάλη, αλλά μόνο και μόνο για να γυμναστώ, δεν ήθελα να ξαναδώ ούτε ζωγραφιστό τον πρωταθλητισμό.

Ένας από τους λόγους που ξαναμπήκα στην πάλη ήταν γιατί ήθελα να βοηθήσω να πάρει το Πρωτάθλημα το σωματείο «Πρόοδος Αιγάλεω», στο οποίο ο πατέρας μου ήταν Αντιπρόεδρος.

Ο βασικός λόγος ήταν γιατί νόμιζα ότι δεν θα ξανακολλούσα, αφού η γυναικεία πάλη δεν ήταν Ολυμπιακό άθλημα.

Ξεκίνησα του τύπου «άντε να σας «βοηθήσω», αλλά τα… γερόντια μού την είχαν στημένηείχαν πληροφορίες ότι θα ξαναγίνει Ολυμπιακό άθλημα και ότι την επόμενη χρονιά θα δημιουργείτο Εθνική ομάδα κι έτσι με κάλεσαν, ώστε να ξαναμπώ, να ξαναθέλω και να με καλέσουν στην Εθνική, για… κακή μου τύχη.

Ο πατέρας μου δυστυχώς δεν πρόλαβε να με καμαρώσει στα καλά μου, πέθανε το 1995.

Η Βούλα Ζυγούρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Έκανα πολλά λοιπόν πριν την πάλη. Τίποτα δεν είναι μονοσήμαντο, αν και εγώ το βλέπω ως κύκλο. Μπορεί να μην έκανα πάντα πάλη, αλλά είχα σπουδαίες βάσεις από πολύ παλιά.

Όταν μπαίνεις μέσα στο ταπί, αυτό που κοιτάς, όπως και σε όλα τα προβλήματα που προσπαθείς να διευθετήσεις, είναι να μη σου επιβληθεί το πρόβλημα, να μη χάσεις δηλαδή. Αν καταφέρεις να μη χάσεις, υπάρχει και η περίπτωση να κερδίσεις.

Όταν μπαίνω στην παλαίστρα, σκέφτομαι «Αυτός ο άνθρωπος απέναντί σου έχει ένα πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είσαι εσύ. Θα χάσεις και θα του λύσεις αυτό το πρόβλημα μόνη σου;».

Έτσι σκέφτομαι και για όλα τα πράγματα που έχω προς επίλυση στη ζωή μου, ειδικά με τα πιο δύσκολα, αυτά που με κάνουν να λέω «άντε, να μην το πιω άλλο αυτό το ποτήρι, να σηκωθώ και να φύγω», αλλά μετά μου φεύγει και μπαίνω στο παιχνίδι.

Έχει χρειαστεί στη ζωή μου η πάλη, να αντιμετωπίσω δηλαδή καταστάσεις, αλλά όχι με παλαιστικά κόλπα, έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσω τη νοοτροπία που έχω πάρει από αυτήν.

Δεν έπιασα κάποιον να τον εγκλωβίσω με την πλάτη του στο έδαφος, όμως έχω φροντίσει να μην φτάσω σε αυτό το σημείο.

Πρέπει να φροντίζεις να είσαι ευαίσθητος δέκτης και να αναγνωρίζεις το πρόβλημα, πριν έρθει πολύ κοντά σου. Μερικοί νομίζουν ότι στην πάλη υπάρχει άμυνα, δεν υπάρχει άμυνα, υπάρχει αντεπίθεση και η στιγμή που θα καταλάβεις ότι δέχεσαι επίθεση, ότι έχεις ένα πρόβλημα απέναντί σου. Όσο πιο νωρίς λοιπόν το καταλάβεις, τόσο πιο εύκολα επιλύεται το πρόβλημα.

Αν λοιπόν θεωρήσω ότι επίκειται κάποια επικίνδυνη κατάσταση στον δρόμο, φροντίζω να τη δω, πολύ πριν έρθει πάνω μου και χρειαστεί να την επιλύσω. Φυσικά, αν χρειαστεί, θα την επιλύσω.

Η Βούλα Ζυγούρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Η τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας πάντα θα μου προκαλεί το ερώτημα «γιατί;».

Πόσο μάλλον, αφού την επόμενη χρονιά άλλαξαν οι κανονισμοί και δεν υπήρχε πλέον τέταρτη θέση, έβγαιναν δύο τρίτοι, άρα θα έπαιρνα μετάλλιο.

Κατά τα άλλα δεν μπορώ να πω ότι το φέρνω βαρέως, εγώ εκείνην την στιγμή έκανα ό,τι μπορούσα, δεν προσπάθησα απλώς στο πλαίσιο που εξελισσόταν όλη αυτή ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και με τον τρόπο που μας υποστήριζε η δική μας Εθνική ομάδα. Μπορεί να νομίζουν όλοι ότι το 2004 ήταν η καλή εποχή του αθλητισμού, μπορεί και να ήταν, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο για όλους μας.

Δεν ήταν η αντιμετώπιση της Ομοσπονδίας Πάλης τέτοια που θα έπρεπε, και περισσότερο απέναντί μου.

Εγώ στον Τελικό δεν είχα άνθρωπο να κάνω ζέσταμα, γιατί αυτός που είχε αναλάβει να φέρει την παρτενέρ δεν είχε φροντίσει να της δώσει το day pass για να μπει μέσα (εγώ είχα κανονίσει από την ομάδα μου στην Αυστρία)! Σκέφτηκε ότι καλό θα ήταν να πάει να παρακολουθήσει έναν αγώνα άλλου Έλληνα αθλητή σε άλλο άθλημα! Ε, γιατί όχι! Δηλαδή χρησιμοποιούσα τα πρώτα λεπτά αγώνα δίκην ζεστάματος, εγώ που έχω από τη γέννησή μου άσθμα και χρειάζεται να κάνω ένα ειδικό ζέσταμα με αρκετή ένταση, για να μη βήχω την ώρα του αγώνα!

Δεδομένων λοιπόν αυτού και κάποιων άλλων πραγμάτων, μια χαρά ήταν η τέταρτη θέση.

Εάν ίσχυαν οι σημερινοί κανονισμοί και παλεύαμε μια μέρα για όλους τους αγώνες, δεν θα είχα αυτό το πρόβλημα. Την πρώτη μέρα είχα φροντίσει μόνη μου το θέμα του ζεστάματος.

Τη δεύτερη μέρα δυστυχώς έκανα το λάθος να αφήσω τη διαδικασία αυτή του day pass σε κάποιον άλλον που μου είπε «άσε με να κάνω κάτι και για σένα», μπήκα στον… πειρασμό να τον αφήσω να κάνει κάτι για μένα. Μαθαίνεις τελικά να τα κάνεις όλα μόνος σου, πάντα καλύτερο και πιο ασφαλές.

Θυμάμαι επίσης ότι στις προπονήσεις πάλευα μόνο με άντρες, πού να τις βρούμε τις κοπέλες να παλέψουμε και μάλιστα σε καλό επίπεδο; Αυτό που σε απασχολεί βέβαια είναι η δυναμικότητα, όχι το φύλο.

Όπως και εγώ έχω κάνει τον παρτενέρ αντίστοιχα σε πάρα πολλά αγόρια, δεν τους απασχολεί το φύλο, απλώς να είμαστε στα ίδια κιλά.

Βαρέθηκα να μετράω τις 16 Πανελλήνιες νίκες μου και γι’ αυτό και δεν ξαναπήγα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, δεν είχα κίνητρο, το 2012 κατέκτησα το τελευταίο Πρωτάθλημα και σταμάτησα.

Η Βούλα Ζυγούρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Επί του παρόντος, γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, κάνω γκράπλινγκ, μια -μη Ολυμπιακή- μορφή πάλης που μου αρέσει.

Πάει λίγο πιο πέρα από την πάλη, είναι ό,τι και η ελευθέρα, έχει όμως δύο καταστάσεις που πλέον (παλιά ήταν αλλιώς) θεωρούνται φάουλ, την προσπάθεια για πνιγμό και την προσπάθεια για εξάρθρωση.

Επιπλέον, ο αγώνας του γκράπλινγκ δεν σταματάει, όταν είσαι με την πλάτη στο έδαφος. Συνεχίζεται εκτός των περιπτώσεων πνιγμού/εξάρθρωσης και λήξεως το χρόνου.

Όταν μιλάμε για πνιγμό, μη νομίζει κανείς ότι είναι κανένας στραγγαλισμός, είναι μια πρόσκαιρη ανοξαιμία στον εγκέφαλο.

Όταν μιλάμε για εξάρθρωση, πρόκειται για την προσπάθεια για εξάρθρωση. Όταν δηλαδή φτάσεις σε μια οριακή θέση για την άρθρωση, χτυπάς το ταπί κάτω και παραδέχεσαι ότι είσαι σε αδιέξοδο.

Μερικές φορές έρχομαι σε κατάσταση εξάρθρωσης, αλλά σε πνιγμό δεν έχω έρθει, ίσως μια φορά.

Φυσικά θα μπορούσα να προπονούμαι και να κατεβαίνω ακόμη σε αγώνες πάλης, ο πατέρας μου πήγαινε μέχρι 70 ετών, αλλά ούτε οι συνθήκες διεξαγωγής του αθλήματος ούτε η καλλιέργειά του είναι τέτοιες που να θέλω να πάω, πλέον ο χώρος δεν είναι όπως τον ήξερα.

Ο αδερφός μου έχει αυτισμό. Θέλω να τον φροντίζω και θα τον φροντίζω πάντα! Θέλω, δεν πρέπει!

Είναι μαζί μου από πάντα και θα είναι για πάντα! Όταν ήμασταν μικροί, ερχόταν στην προπόνηση, παλεύει και αυτός αρκετά καλά. Και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν μαζί μου ο Παύλος.

Ο αδερφός μου αντιλαμβάνεται τι έχω κάνει και τι έχω κατακτήσει, βλέπει τους αγώνες ολόκληρους, μπορεί να κάτσει να με δει σε όλην τη διοργάνωση, να δει τέσσερεις ώρες, ενώ εμένα στον τέταρτο αγώνα, για παράδειγμα, μπορεί να με έχει πιάσει νύστα.

Επίσης, έχει έρθει κάποιες φορές και σε προπονήσεις του γκράπλινγκ, αλλά συνήθως τις βλέπει σε βίντεο, γιατί οι ώρες τους είναι πολύ αργά το βράδυ κι έχει κοιμηθεί.

Η περίπτωση του αδερφού μου είναι περίπου όπως η προπόνηση της πάλης, έχεις διάφορα να αντιμετωπίσεις, αλλά θα το κάνεις μέχρι το τέλος. Όπως λέει ο λαός, «να μην σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις», γιατί μπορείς πολλά.

Την άνοιξη του 2022 εκλέχτηκα Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών.

Θυμάμαι το 2004, ήταν το αποκορύφωμα, ήταν γεμάτα τα στάδια, αλλά όχι ότι τότε ξεκίνησε ο κόσμος να αποδέχεται τους Ολυμπιονίκες. Πάντα ο απλός κόσμος ήταν πολύ θετικά προσκείμενος απέναντί μας και γνωρίζει ότι θέλουμε να ανταποδώσουμε στην κοινωνία όλα όσα μας έχει προσφέρει.

Ξοδεύουμε τον χρόνο μας, τον κόπο μας, ώρες-ώρες και το υστέρημα του χρόνου μας, για να διαδώσουμε τα αθλήματά μας, όχι μόνο στα σχολεία αλλά σε όλην την γκάμα του πληθυσμού και σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, και για να βοηθήσουμε την κοινωνία να έρθει σε επαφή με τον  αθλητισμό και να ξεπεράσουμε πράγματα που καμιά φορά θεωρούνται ταμπού.

Για παράδειγμα, καταντήσαμε να έχουμε τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι γυμναζόμαστε.

Ο κόσμος αναγνωρίζει την προσπάθειά μας και μας προσφέρει και τη βοήθειά του, ανιδιοτελώς έχουμε αρκετούς εθελοντές που ασχολούνται με τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών και αυτό είναι κάτι που μας δίνει επιπλέον δύναμη.

Ό,τι νίκη κάνουμε, ανήκει στην Ελλάδα. Ένας αθλητής, ασχέτως αν είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ας είναι και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ή σε οποιαδήποτε διεθνή διοργάνωση λάβει μέρος, όταν κερδίσει κάτι, δεν σηκωθεί η φωτογραφία του ούτε θα ακουστεί το αγαπημένο του τραγούδι! Ο Εθνικός μας Ύμνος θα ακουστεί και θα σηκωθεί η σημαία μας! Επομένως, ό,τι νίκη κι αν κάνουμε, αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελλάδα και αυτό εισπράττεται προς τα έξω.

Ο Ολυμπιονίκης επίσης πρέπει να διέπεται από πολλά χαρακτηριστικά. Ολυμπιονίκης χαρακτηρίζεται κάποιος που κατακτά έως και την όγδοη θέση σε θερινούς και χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκ των προτέρων όμως, για να μπορέσει να αναδειχτεί Ολυμπιονίκης, πρέπει να διαθέτει ήθος, αρχές, αξίες, ιδανικά, στοχοπροσήλωση, συνέπεια, συνέχεια.

Κι αφού όμως τα καταφέρεις και γίνεις Ολυμπιονίκης, όταν σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, θα πρέπει να σε απασχολήσει πώς θα ανταποδώσεις στην κοινωνία αυτό που σου προσέφερε, τι θα μείνει σε αυτήν τη ζωή, τι θα αφήσεις πίσω. Όπως είπε κι ο αείμνηστος συνάδελφος, Αλέξανδρος Νικολαΐδης«δεν μετράει πόσον καιρό θα κάτσουμε εδώ, τι θα κάνουμε μετράει, τι θα αφήσουμε πίσω μας»…

Είναι η υστεροφημία σου…

Η Βούλα Ζυγούρη είναι Πανελλήνια Πρωταθλήτρια πάλης, Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών.

Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου

https://athletestories.gr/zygouri-voula-pali-kati-parapano-apo-ena-athlima/

 

Cyclist of the world – Συζητάμε με την Βούλα Ζυγούρη – 01-11-2022

Τρίτη 1/11/2022 στις 09:00 στην εκπομπή « Cyclist of the world » στο Πολύγλωσσο Radio Strimonika υποδέχομαι τον Νοέμβριο ραδιοφωνικά μαζί με την Ελληνίδα Ολυμπιονίκη μας Βούλα Ζυγούρη ( σε επανάληψη Πέμπτη 3/11/2022 στις 09:00 ) https://voulazygouri.gr/ Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών από τον Μάρτιο του 2022, μέλος του Γυναικείου τμήματος της FILA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Πάλης) από το 2014 και με συγγραφικό έργο διδακτικού υλικού για την Σχολή Προπονητών πάλης Γ’ κατηγορίας 2015 της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού στο αντικείμενο της “ελευθέρας Ολυμπιακής Πάλης” και της “πάλης στην άμμο”. Η Βούλα εκτός από τις πολλές διακρίσεις της στην Ελλάδα αλλά εκπροσωπώντας και την χώρα μας σε Ολυμπιακούς, παγκόσμιους, Ευρωπαϊκούς, Μεσογειακούς και άλλους υψηλού επιπέδου αγώνες έχει τίτλους σπουδών με Bachelor από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (1995). Δίπλωμα: Ειδικότητας στον Κλασσικό Αθλητισμό (από το ίδιο Τμήμα και το ίδιο έτος) Δίπλωμα: Προπονήτριας της Ολυμπιακής Πάλης (Σχολή Προπονητών της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, Αθήνα 2007) Δίπλωμα: Επαγγελματικής Ναυαγοσωστικής Υπ. Εμπορικής Ναυτιλίας (1991) Δίπλωμα: Αυτοδύτρια 2ης βαθμίδας (1991) Μεταπτυχιακές σπουδές με μάστερ κ.λ.π. και πολλές συμμετοχές σε Επιστημονικά Συνέδρια.
Μπορείτε να μας ακούσετε εδώ : https://ethnocenter.eu/strimonika/radio/
Ακούστε την εκπομπή παρακάτω

 

Δεν είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή – Πες όχι στα ναρκωτικά

Δεν είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή – Πες όχι στα ναρκωτικά

Στο πλαίσιο των δράσεων για την 26 Ιουνίου:  «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τίτλο: Δεν είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή – Πες όχι στα ναρκωτικά. Κεντρικό θέμα ήταν ο ρόλος του αθλητισμού στην πρόληψη της ουσιοεξάτρησης και στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων από ναρκωτικές ουσίες και  συνδιοργανώθηκε την Πέμπτη 16 Ιούνη από το ΕΣΥΝ Περιστερίου και την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Περιστερίου με καλεσμένη την Ολυμπιονίκη της πάλης και Πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών Βούλα Ζυγούρη.

Τον έτερο ομιλητή και Πρόεδρο του ΕΣΥΝ – ο οποίος αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας – αντικατέστησε ο Παναγιώτης Κατηφές, κοινωνιολόγος και Αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Κατά των Ναρκωτικών.

Οι τοποθετήσεις των δύο ομιλητών εστίασαν στη συνεχώς αυξητική τάση που παρατηρείται στις εξαρτήσεις, ιδιαιτέρως μετά από δύο χρόνια πανδημίας, και στην αναγκαιότητα της πρόληψης. Τονίστηκε επίσης ότι οι πολιτικές αντιμετώπισης με άξονα υποκατάστατες ουσίες και διαχωρισμό των εξαρτησιογόνων ουσιών σε «μαλακές και σκληρές» δεν φαίνεται να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Μέσα από ερευνητικά δεδομένα, καταδείχθηκε επίσης ότι η συμμετοχή σε αθλήματα μειώνει το ρίσκο για τη χρήση ουσιών, ειδικά στην περίοδο της εφηβείας, συμβάλλοντας όχι μόνο στη σωματική υγεία και ευεξία, αλλά και στη διαμόρφωση συγκροτημένων προσωπικοτήτων με αυτοέλεγχο και πειθαρχία που μπορούν να αντισταθούν στις κοινωνικές πιέσεις.

Επισημάνθηκαν ιδιαίτερα οι κίνδυνοι από την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και την αλλοίωση της φιλοσοφίας του, καθώς η μεγιστοποίηση του κέρδους οδηγεί σε νοσηρά φαινόμενα, όπως η οπαδική βία και το ντόπινγκ, καθώς και σε κατάχρηση ουσιών, σε μια προσπάθεια διαχείρισης του αυξημένου στρες που προκαλεί στους αθλητές ο εξοντωτικός ανταγωνισμός.

Τον πλούσιο προβληματισμό που αναπτύχθηκε, ακολούθησε ζωηρή συζήτηση στην οποία έγινε φανερό ότι πέρα από ένα δυνατό και καθαρό «όχι στα ναρκωτικά-ναι στον αθλητισμό», χρειάζεται να προσδιορίσουμε συγκεκριμένα τι είδους αθλητισμό θέλουμε και τι προγράμματα πρόληψης θα εφαρμόσουμε.

Η υγιής, δωρεάν, ανεμπόδιστη και συστηματική ενασχόληση με τον αθλητισμό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός ολοκληρωμένου προγράμματος πρωτογενούς πρόληψης, με στόχο τη θεμελίωση μιας συγκροτημένης προσωπικότητας που δεν θα έχει ανάγκη φυγής από την πραγματικότητα και θα διαμορφώνει στάση άρνησης απέναντι στην περιρρέουσα ναρκωκουλτούρα. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει η διεκδίκηση για περισσότερους χώρους μαζικού αθλητισμού, με σύγχρονο εξοπλισμό και υποδομές, σταθερή και επαρκή κρατική χρηματοδότηση, μόνιμο προσωπικό και δωρεάν πρόσβαση που να καλύπτουν ολόπλευρα τις διαφορετικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Διότι, «… Η άσκηση είναι άμεσο, αποτελεσματικότατο και χωρίς καμία παρενέργεια μέτρο που μπορούμε να λάβουμε για να επιδράσουμε σε όλο το μηχανισμό της εξάρτησης από τις ουσίες. Διαμέσου του ίδιου μηχανισμού της εξάρτησης δημιουργεί ορατές και μη ορατές προσαρμογές στον οργανισμό ενώ παρεμβαίνει σε όλους τους βιολογικούς μηχανισμούς που προκαλούν και ελέγχουν την συμπεριφορά …» όπως σημείωσε η κα. Ζυγούρη στην διάρκεια της συζήτησης.

Την εκδήλωση παρουσίασε η Πρόεδρος της Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Περιστερίου Ερατώ Καύσιμη.