Πέτυχε ένα μοναδικό ρεκόρ, καθώς συμπλήρωσε έξι μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Παίδων, κάτι που δεν έχει επαναληφθεί από κανένα αθλητή στο παρελθόν σε ότι αφορά το στυλ της ελευθέρας. Τα δάκρυα κατά την απονομή, δείχνουν ότι αυτός ο αθλητής έχει τις δυνατότητες να γράψει ιστορία, όχι μόνο στην Πάλη, αλλά και γενικότερα στον Παγκόσμιο αθλητισμό.

Μέσα στο γεμάτο κλειστό των Άνω Λιοσίων ο αθλητής του Αμιράν Καρντάνοφ τέθηκε αντιμέτωπος με τον Ινδό Ραχούλ Ραχούλ και έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στο τουρνουά της Αθήνας. Φανερά απαλλαγμένος από το άγχος της πρώτης ημέρας ο Πιλίδης προσπάθησε να πιέσει τον Ινδό από την αρχή και να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του απέναντι στον πιο ψηλό αντίπαλο. Με το τέλος του πρώτου δίλεπτου προηγήθηκε 2-1, η υπεροχή του, στη δεύτερη περίοδο άνοιξε τη διαφορά σε 6-1. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η πτώση που πέτυχε και έδειχνε να την κυνηγάει από το πρώτο λεπτό του αγώνα του για το χάλκινο μετάλλιο και έδωσε πανηγυρικό τόνο στη νίκη του.

Αμέσως μετά τον αγώνα, βγήκε στην επιφάνεια όλο το άγχος, η πίεση, το πείσμα αλλά και η απογοήτευση της μη παρουσίας του στον τελικό της κατηγορίας. Το παιδί θαύμα ξέσπασε σε κλάματα και όλοι οι φίλοι του έσπευσαν να τον παρηγορήσουν. Τα δάκρυα, όμως, δεν χωράνε σε έναν μαχητή και ο Γιώργος Πιλίδης έδειξε, ότι παρά την απογοήτευση, ξέρει να παλεύει και να νικάει…

Πιλίδης: «Ηθελα το χρυσό, όχι το ρεκόρ»

Δεν ήταν στόχος μου να κατακτήσω τα έξι μετάλλια. Στόχος μου ήταν το χρυσό στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μάλλον δεν δούλεψα σκληρά. Από τότε που ξεκίνησα στην Πάλη, ο στόχος μου ήταν να κατακτήσω το παγκόσμιο πρωτάθλημα, αλλά δεν μπόρεσα να τα καταφέρω. Οσον αφορά την κλήρωση, όταν θέλεις να κατακτήσεις το χρυσό, δεν κοιτάς ποιος είναι πρώτος, ποιος δεύτερος. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι τον αντίπαλό σου. Πρέπει να τους κερδίσεις όλους. Η παρουσία του κόσμου στο πρώτο παιχνίδι με άγχωσε αρκετά, αλλά το καταπολεμήσαμε και κατάφερα να το κερδίσω» τόνισε αρχικά ο Γιώργος Πιλίδης και πρόσθεσε: «Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου, για την σκληρή δουλειά που έχουμε κάνει, τον παππού μου που με έφερε στο άθλημα και όλο τον κόσμο που ήρθε να με στηρίξει. Με εμψύχωσε και μου έδωσε δύναμη».